Daan,
Waar zal ik beginnen, over jou raak ik nooit uitgesproken
Je bent de favoriete zoon die ik altijd heb gewenst, ohja zeg ik een moment later tegen je, ik heb maar een zoon dus dat is niet zo moeilijk en dan moest je lachen.
Vervolgens kon je tegen mij zeggen: hee ouwe wat ben jij toch lelijk, wil je vechten, kan je aan hoor.
je noemde mij Bro, Padre, ouwe, lelijkerd, je kunt het niet verzinnen of je gaf mij een naam.
Dit soort dingen konden Daan en ik tegen elkaar zeggen omdat wij elkaar altijd begrepen en daar lol in hadden
Daan was altijd oprecht geïnteresseerd in wat ik deed op mijn werk en hoe ik mij voelde.
Vroeg als ik uit mijn werk kwam hoe het was gegaan, of ik een goede dag had, de klanten goed gekocht hadden, enz.
Daan was vriendelijk, lief, behulpzaam, grappig, altijd in voor een grap en stond positief in het leven.
Daan zwaaide naar iedereen en zei altijd gedag met een glimlach.
Man je had zoveel gevoel in je lichaam en je voelde werkelijk alles aan bij andere mensen en dat maakte je speciaal.
Ik vertelde je dat ik de 1e was in je leven toen je net geboren was die je een flesje gaf. Je zag een beetje geel, moest wat zonlicht hebben en een klein beetje extra voeding uit een heel klein flesje.
Wat was ik trots op je en kon mijn geluk niet op, mijn 1e kindje een zoon en wat voor een.
Vanaf dag nummer 1 wist je met een grote glimlach in het leven te staan en iedereen om je hand te binden.
Je kon altijd makkelijk contact maken met iedereen en was zeker niet eenkennig.
Op de basisschool vond je het prachtig om in de belangstelling te staan en deed met gemak een leuke act op een podium voor een paar honderd mensen. Daar had je geen enkel probleem mee.
Ook kreeg je interesse in muziek en ging je blokfluit spelen en noten leren lezen.
Daarna kreeg je de smaak te pakken en ging je saxofoon spelen.
Man wat was dat een stoer instrument en wat ik trots op je dat je op z’n moeilijk instrument kon bespelen.
Je vond sporten ook heel leuk en je vader vond het wel een goed idee omdat hij ook ooit hockeyde jij ook wel wilde hockeyen. Je hebt dat vanaf je 6e jaar gedaan tot je 15e en toen had je er geen zin meer in en wilde je op voetbal. ik vroeg je waarom je niet meer wilde hockeyen en toen zei je: pap ik heb altijd liever op voetbal gewild maar van jou moest ik op hockey en daar kon ik het mee doen.
Wel zei je dat je hockey ook leuk vond maar het nu mooi was geweest en graag wilde voetballen.
3 jaar voetbalde je nu en dat deed je zeker niet onverdienstelijk en misschien had je gelijk en had ik je op voetballen moeten doen toen je klein was.
Ook heb je nog een paar jaar op judo gezeten voor die alom bekende weerbaarheid.
De sporten die jij deed en ook je zusje Anna waren voor mij een momentje om bij jou en je zus te zijn en ik vond het ook leuk om te doen, ik heb je gecoacht met hockey, training gegeven met voetbal en ik vond het heerlijk om te doen.
Toen ging je naar de middelbare school en deed je daar je ding, je vertelde mij dat je het daar niet altijd leuk vond maar je liet dat gaan, zette door en slaagde gewoon en had je diploma gehaald waar mama je zus en ik heel trots op zijn. Die foto op je Rouwkaart was het moment dat wij het gingen vieren bij Nelis en je ondeugend, met glimogen en tegelijk lief naar de camera keek met die grote sorbet naast je.
Ook weten wij wat je 2 seconden later deed op de volgende foto die ik direct daarna nam waar Anna, mama en ik nog zo om moesten lachen, je kon je niet bedwingen om dat middelvingertje toch even te laten zien dat was jij Daan en die ondeugendheid heb je altijd gehad en was zo fijn.
Na het voorgezet onderwijs ging je naar het MBO en de opleiding media doen.
Je eerste droom was om acteur of regisseur te worden dus dat was een logische keus.
Dat je die keuze hebt gemaakt komt ook omdat je via een castingburo werd uitgenodigd om een hoofdrol te spelen in de film No No het Zig Zag kind die zelfs de bioscoop haalde.
Uiteindelijk werd je als 2e geselecteerd uit honderden jongens en dat was echt een prestatie.
Jammer genoeg voor jou net niet de hoofdrol maar jij werd wel gevraagd om mee te spelen in de film.
Nog mooier werd het dat ze je vader ook vroegen om mee te doen en wat hebben wij samen een lol en plezier gehad die week en speelde wij samen mee in die film.
Na 2 jaar kwam je er achter dat de opleiding toch niet helemaal de goede keus was en je al dat technische gedoe wat bij de opleiding hoort niet echt jou ding was..
Je wilde rechten gaan studeren en advocaat worden en je had zelf geregeld dat je aangenomen werd voor deze opleiding.
Dan Ajax, ons uitje om de week.
Wij zijn allebei Ajaxfan en hedden een seizoenskaart die wij veel gebruikte.
Eerst even naar de mediamarkt, dan een patatje eten, het stadion in, biertje erbij en de wedstrijden kijken. God man wat hebben wij daar genoten, het was echt ons mannendingetje.
Soms ging je grote vriend en gabber Dries ook mee en dat vond je geweldig.
Ook gingen wij altijd naar de James bond films als er een nieuwe uit kwam, dat hadden wij zo afsgesproken.
Met je zusje kon je soms zo heerlijk ruzie maken wat broers en zussen met elkaar kunnen hebben.
Maar ik weet dat jullie heel veel van elkaar houden, Anna liet mij wel eens wat appberichtjes zien die je had met je zus en die waren zo lief, je zus vragen om kledingadvies, dat soort dingen.
Dan Daan’s Cafe….. tja Daan dat wist ik dus niet en vertelde een van je vrienden mij.
Met Daan’s cafe doelde je dus ons huis waar jij gezellig samen kunt zijn met een biertje, Bacardi en goeie muziek. Ohja en dan niet te vergeten al dat gamen wat jij en je vrienden deden op de Playstation.
Niet normaal meer hoor, altijd feest bij Daan’s cafe.
Je vond het bijna nooit erg als ik weg zou gaan op een zaterdagavond en sterker nog je stimuleerde het door te zeggen hoe een gezellige avond ik dan wel niet kon hebben, doe leuke dingen zei je dan.
Maar je bedoelde natuurlijk, want ik was niet gek hoor dat jij dus gezellig wilde samenzijn met je vrienden in Cafe Daan en eerlijk dat gunde ik je ook. Nouja, soms was ik er ook wel klaar mee en liet ik je dat ook weten.
En dan hadden wij ons huisje in Egmond waar je ook graag kwam en ook daar vrienden hebt gemaakt. Gill je goede vriendin in Bergen maar ook in Alkmaar had je vrienden waar je heenging. Achja waar had jij geen vrienden
Egmond was een prachtige periode waar jij en je zusje als kleuters al speelde en een beetje opgroeide in die prachtige omgeving. 12 jaar hebben wij het huisje daar gehad en was een supertijd.
Ik weet Daan dat je in je korte leven toch hebt genoten van de vele dingen die je ook zelf oppakte en ging doen, festivals, feestjes, bootje varen, zelfs paar keer auto gereden wat je prachtig vond, Want je wilde natuurlijk ook je rijbewijs halen net als ieder tiener.
Maar naast alle leuke dingen in het leven had je ook je tegenslagen, je operatie aan je knieën, gedoe met je voeten maar het allerergste de epilepsie die je kreeg.
Hopende dat je daar overheen zou groeien was altijd onze gedachte, maar helaas gebeurde dat niet.
Je bleef zo nu en dan een aanval houden en het laatste jaar werden ze zelfs wat frequenter.
Mama en ik maakte ons daar natuurlijk altijd zorgen over en zeker de combi Epilepsie en water.
Onze grootste angst is uitgekomen dat jij op je fiets stapte, naar je zaterdagbaantje in Nederhorst den berg ging en tijdens het fietsen een aanval hebt gekregen en je dat noodlottig is geworden op z’n jonge leeftijd. Je was pas 18 jaar
Wat is dit oneerlijk allemaal en klopt gewoon niet, als je zo jong bent begin je pas met je leven en mag je niet doodgaan. Te onwerkelijk voor woorden.
Eline je vriendin is op 27 oktober jarig en bijna gelijk met jou en ik heb van Eline begrepen dat je met haar jou verjaardag op 22 oktober samen bij ons wil vieren. Sterker nog je had al gezegd tegen Eline dat je vader het goed zou vinden en dat zonder overleg…tja dat is ook Daan, maar hee dat hebben wij gewoon gevierd en het was een geweldig feest.
Lieve Daan je had nog zoveel plannen maar helaas mag dat niet waarheid zijn en gebeuren, je bent er niet meer en wat wij nu nog hebben is wel de hele mooie herinneringen aan een topgozer, mijn maatje, vriend en levensgenieter.
Want je levenslied is niet voor niets LEEF!!!
LEEF ALSOF HET JE LAATSTE DAG IS
LEEF, ALSOF DE MORGEN NIET BESTAAT
LEEF, ALSOF HET NOOIT ECHT AF IS
EN LEEF, PAK ALLES WAT JE KAN.
Daan dit is een wijze boodschap en les die je ons allemaal meegeeft!!
Lieve Daan, ik kan nog uren doorgaan want ik heb zoveel over jou te vertellen en al die mooie herinneringen maar die zitten in mijn hart.
Daar zul je voor altijd zitten, altijd.
Want mijn grappige, lieve, goedzak die voor iedereen klaar stond zal ik nooit vergeten.
Papa is heel trots op je!
Hou van je, dikke knuffel van Papa
———————————————————————————————————–
Lieve, lieve, mooie Daan,
Vanaf het moment dat je geboren moest worden, deed je alles op jouw tempo en op jouw manier. Je had een hekel aan gehaast.
En zo is het gebleven.
Je kwam ter wereld als een lang mannetje van maar liefst 55 cm en 4760 gram.
En zo is het gebleven.
Met een open blik en een oude ziel verwelkomde je de wereld, sliep weinig en peinsde er niet over om alleen in je wiegje te liggen. Tijdens het avondeten zette we je in je wippertje tussen de pannen. Je wilde alles zien en meemaken.
En zo is het gebleven.
Met je ondeugende, guitige ogen maakte je contact met iedereen. Zo klein als je was, je voelde alles feilloos aan en was altijd begaan met mensen die het moeilijk hadden.
En zo is het gebleven.
Maar o wat had je soms een pech. Van bizarre valpartijen met je boezemvriendje op de crèche tot de volkomen nutteloze samenloop van omstandigheden, die niemand had kunnen voorzien.
En zo is het gebleven.
Je klaagde nooit en herstelde altijd wonderbaarlijk snel en gaf nooit op. Een bikkel was je.
En zo is het gebleven.
Je werd een dromerig puber met soms een sombere blik. Je had een hekel aan onrechtvaardigheid en oneerlijkheid. Je had mensen soms sneller door dan je lief was.
Daar konden we het samen goed over hebben Daan. Hierin vonden we elkaar, begrepen we elkaar. In de auto op weg naar Egmond of Alkmaar en soms thuis, hadden we vaak diepgaande gesprekken. Ik stond altijd versteld van je wijsheid en je ruime geest. Je doorzag mensen. Die gesprekken koester ik Daan. Het was je opmaat naar jou als volwassen vent en een leven omringd met mensen die van je houden. Ik ben zo ontzettend trots op je!
Lieve, lieve Daan, waar je ook bent, waar je ook gaat…ik draag je met mij mee. Het is goed zo lieverd en ik ben dankbaar dat ik jou moeder heb mogen zijn.
I love you X
Mama